اسپنتان

لازانیا درست کرده آن را با سلیقه آراسته و برایم فرستاده است.شام خورده ام.آن را روی میز می گذارم.تکه کوچکی می خورم تا مزه اش را امتحان کنم.می گویم"با این همه هنر معلوم نیست شوهر خوبی نصیبت می شود یا آدم بدبختی که نه بتوانی قورتش بدهی و نه دورش بیندازی."سعی می کنم خوشبین باشم و در دل می دانم که قانون زندگی جور دیگری بازی خواهد کرد.دنیا،کائنات یا هر چیز دیگری که نامش نهیم جواب هنرمند بودن،خوب بودن و دختر بودنش را خواهد داد.